17 Απριλίου 2016

Τότε που οι γειτονιές μυρίζανε... γαζία....


Ήρθε και φέτος ,όπως κάθε χρόνο η Άνοιξη και οι δρόμοι εγεμίσαν μυρωδιές...μοσχοβολιές...αρώματα από γαζίες και μιμόζες << μη μου άπτου>>..ακακίες ξεχωριστές αυτές μοναδικές...αρώματα μεθυστικά...ζαλίζουν του άνθρωπου το νου..Μα το δυνατότερο απ' όλα τα αρώματα για εμέ,είναι αυτό της μνήμης μας της παιδικής...που ανήσυχα το νου μου αρωματίζει.
Από παντού ξεχύνεται και σήμερα η μνήμη μου..καθώς το δρόμο με τα σπάρτα για τη θάλασσα κατηφορίζω τραγουδώντας..καθώς μελωδίες απ' το ραδιόφωνο νοσταλγικές...εκεί ..στην αληθινή μας τη ζωή και πάλι μας γυρνούν...μας επιστρέφουν...αγαπώ τις μελωδίες στο ραδιόφωνο...γιατί σε παροτρύνουν να σκεφτείς...


Ατέλειωτο το κίτρινο στα μάτια μου μπροστά...τι ομορφιά και τι συνταίριασμα ,το δρόμο τον στολίσαν...τον αγκάλιασαν και έγειραν ,λες και θελήσανε στο απέραντο γαλάζιο εκεί της θάλασσας να φτάσουνε σιμά..Κι από την άλλη οι πανέμορφες...οι ευαίσθητες αυτές οι ακακίες...οι γαζίες...οι μιμόζες οι αισχυντηλές...έτσι τις ονομάσαν οι ειδήμονες..γιατί είναι ευαίσθητες πολύ και ''ντροπαλές'' και σαν πας το άνθος τους να πιάσεις..ευθύς αυτές το κλείνουν.
Κι έτσι επαρασύρθηκα ξανά και στη γειτονιά μου την παλιά περιπλανήθηκα ξανά...και σήμερα πρωί- πρωί...εκεί που η φύση η κατακίτρινη γύρω μου εμοσχοβολούσε...και ένα χαμόγελο ζεστό...αγωνιζόταν να φυτέψει στα χείλη τα κλειστά..μα νοερά..

Ολάκερος ο δρόμος φυτεμένος από τα χέρια του παπού...από γαζίες ...και ευαίσθητες μιμόζες φυτεμένος...τώρα όλα αλλάξανε και δεν υπάρχει πια...μα πάντα η εικόνα μες στη μνήμη μου ,φωτογραφία ανεξίτηλη,ποζάρει σιγανά...
Κάποιες από τις μνήμες μας μένουνε άσβηστες εκεί...στο άλμπουμ της ψυχής μας...γιατί αυτές συνδέονται συχνά...με κάποια γεγονότα της ζωής ,που τη μνήμη μας χαράξαν...

Είτε αυτός είναι ένας έρωτας ανεκπλήρωτος κάτω από τις γαζίες στο στενό δρομάκι μας της γειτονιάς ή και το ξερίζωμα των δέντρων των υπέροχων αυτών...με άλλα πιο ''μοντέρνα'''και ''μοδάτα''...που πολύ συχνά έχουνε κάποιοι ''ειδήμονες'' σκεφτεί, που την αισθητική των δρόμων...επί χάρτου ζωγραφίζουν..αγνοώντας τα αρώματα που η μνήμη αναζητά...

 Μνήμες οι μυρωδιές μας-Σοφία Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου